Mensen van middelbare leeftijd en ouderen nemen soms plotseling donkere zwevende deeltjes waar (mouches volantes) en lichtflitsen. Deze verschijnselen kunnen duiden op verandering van het glasvocht.

Om te zien of glasvocht en netvlies in orde zijn dient er een onderzoek door de oogarts plaats te vinden. Soms begint een netvliesloslating zonder dat vlekjes en flitsen worden waargenomen, maar is er sprake van gezichtsvelduitval. Zolang het centrale deel van het netvlies niet heeft losgelaten, is de gezichtsscherpte in het algemeen nog goed. Het komt ook voor dat een netvliesloslating begint met een plotseling verlies van het gezichtsvermogen door een bloeding in het glasvocht.

 Onderzoek

 Aan de buitenkant van het oog is niet te zien of er sprake is van een netvliesloslating. Bij de hierboven genoemde verschijnselen is het raadzaam de huisarts te raadplegen. Deze zal zorgen voor doorverwijzing naar de oogarts. De oogarts zal met behulp van druppels de pupil verwijden om zo het netvlies goed te kunnen bekijken. In geval van een glasvochtbloeding kan met echo-apparatuur worden vastgesteld of het netvlies van zijn plaats is gekomen. Deze onderzoeken zijn pijnloos en ongevaarlijk.

De Lairessestraat 59   1071 NT   Amsterdam   020-679 71 55   omca@me.com   www.omca.nl

Door een klap tegen het oog of bijvoorbeeld een auto ongeval kan er een gaatje of scheur in het netvlies ontstaan. Hierbij kan soms een bloeding ontstaan, die waarneembaar is als kleine vlekjes in het gezichtsveld. Een gaatje of scheur in het netvlies kan soms het begin zijn van een netvliesloslating.

Het loslaten van het glasvocht gaat soms gepaard met lichtflitsen (het lijkt of een TL-lamp aan- en uitgaat). Ook dit gaat meestal vanzelf weer over. Als de lichtflitsen aanhouden en gepaard gaan met veel zwarte vlekjes dan is verder onderzoek noodzakelijk.

Lichtsensaties die zich als gekartelde lijnen uitbreiden, meestal in beide ogen tegelijk, en die 10 à 20 minuten duren, worden meestal door (oog-)migraine veroorzaakt. Dit is met name waarschijnlijk als deze lichtsensaties gevolgd worden door hoofdpijn.

De oogarts zal in het oog kijken om het netvlies te beoordelen. Hiervoor is het nodig dat de pupil eerst zo wijd mogelijk wordt gemaakt met behulp van oogdruppels. Om het netvlies te beoordelen kan de oogarts gebruik maken van verschillende lenzen die voor of tegen het oog worden gehouden.

Soms kan het netvlies niet goed worden beoordeeld door bijvoorbeeld een bloeding in het glasvocht of een troebele lens (staar). Met behulp van echo-apparatuur kan dan worden vastgesteld of het netvlies los heeft gelaten. Dit onderzoek is pijnloos en ongevaarlijk.

Bij een achterste glasvochtloslating is behandeling niet nodig en ook niet mogelijk. De zwevende vlekjes zullen in de loop van de tijd minder hinderlijk worden, maar verdwijnen meestal niet helemaal. De lichtflitsen houden meestal vanzelf op als het glasvocht niet meer aan het netvlies trekt. Als er verder geen netvliesproblemen zijn gevonden zal een verminderd zicht vaak langzaam weer verbeteren.

Wanneer een gaatje in het netvlies is ontstaan zal een laserbehandeling nodig zijn om een netvliesloslating te voorkomen.

Gaatjes of scheurtjes in het netvlies kunnen leiden tot een netvliesloslating (ablatio retinae).

Als er een gaatje in het netvlies zit zonder dat sprake is van verdere netvliesloslating kan uitbreiding worden voorkomen door middel van behandeling met de Diodelaser.

Het doel hiervan is te voorkomen dat het netvlies van de onderliggende lagen wordt losgetrokken.

Wanneer het netvlies wel losgelaten heeft, is een uitgebreidere operatieve behandeling nodig. Er zijn verschillende methoden, afhankelijk van de situatie en het oordeel van de oogarts.

Operatie door middel van de laserstraal

Wanneer de gaatjes niet te groot zijn en het netvlies nog niet of nauwelijks is losgelaten, dan kan de laser worden gebruikt om rondom de gaatjes littekens (“laspuntjes”) te maken.

Deze littekens hechten het netvlies vast aan de onderliggende lagen. De gaatjes kunnen dan niet groter worden. Ook wordt voorkomen dat er vocht onder het netvlies komt. De behandeling gebeurt poliklinisch, duurt ongeveer tien minuten en is niet echt pijnlijk.